MEVLİD’İN VELADET BAHSİNDE AYAĞA KALKMAYAN KADI

    Bursa’nın manevi dinamiklerinden olup Halvetî-Mısrî meşayihinden olan Ahmed Gazzî Efendi bir gün bir mevlid-i şerif merasimi tertip etmişti. Bu mevlid-i şerif merasimine zamanın Bursa Kadısı Mehmed Efendi de iştirak etmişti.

    Mevlid’i Şerif meclisinde hazır bulunan herkes, veladet yani doğum kısmı okunmaya başlayınca, Resulullah (s.a.v.)’e hürmeten ayağa kalktılar. Fakat Kadı Mehmed Efendi, katı bir taassupla ayağa kalkmadı ve oturuşunu bozmadan dinlemeyi tercih etti.

    Kadı Mehmed Efendi’nin yaptığı bu edebe aykırı hareketi, Ahmed Gazzî Efendi’ye bildirildi. Ahmed Gazzî Efendi bunun üzerine, onun hakkında Resulullah’a şikayette bulunacağını söyledi.

    Nitekim o gece Niğdeli Ali Ağa adındaki bir zat bir rüya gördü. Rüyasında, Resulullah Efendimiz (s.a.v.) bir sedirin üzerinde oturmakta etrafında da sahabeleri bulunmaktadır. Bir anda Ahmed Gazzî Efendi geldi ve Resulullah Efendimize, mübarek doğumu şerefine mevlid-i şerif okuttuğunu, mevlid-i şerifin veladet kısmında herkesin saygı gösterip ayağa kalktığını, fakat ümmetinden Bursa Kadısı Mehmed Efendi’nin taassup gösterip ayağa kalkmadığını ve hürmette fevkalade kusur ettiğini anlatarak ona ceza verilmesini talep etti.

    Resulullah Efendimiz bunun üzerine orada bulunan Hazreti Ömer (r.a.) Efendimize;

    -Ya Ömer, git o bî-edebi (edepsiz) katleyle!, diye emir buyurdu.

    Niğdeli Ali Ağa, o sabah gelip dergâhta rüyasını anlatınca, bunu duyanlar gidip bu Kadı Mehmed Efendi’nin durumunu kontrol etmek istediler. Evine gidip durumunu sorunca, onun yatağında vefat etmiş olduğunu, fakat cesedinde başının olmadığını öğrendiler.

    Cesedi başsız olunca, hadise adli mercilere aksetti. Hanımına o gece ne olduğunu sual ettiler. Hanımı da, gece yarısı bir gürültü olduğunu, uyanıp baktığında, evin tavanının yarılıp gökyüzünden heybetli mübarek bir zatın indiğini, indikten sonra, Kadı Mehmed Efendi’nin bedenini alıp yukarı doğru çıkıp gittiğini, daha sonra ne olduğunu fark edemediğini söyledi.

(Kayn.:Fütûhâtu Kenzi’l-Kur’ân/Gazzizade Abdullatif Efendi)